In mijn leven, zoals in dat van veel mensen, was er zo’n kentering, zo’n moment waarop het leven een wending neemt en er geen weg terug is. Er zijn keerpunten die het gevolg zijn van de bewuste beslissingen van de persoon zelf, maar in mijn geval was dat niet zo. Ik heb het niet gekozen, ik nam geen bewuste beslissing die zou leiden tot een dergelijk punt, integendeel, het leven legde me dit op, althans dat dacht ik op dat moment.

Maar je kunt je natuurlijk afvragen, waar heeft ze het over, wat is dan het punt dat haar leven heeft veranderd? De dood van mijn man, de liefde van mijn leven op wie, nog steeds, verliefd ben.

Ik kan je vertellen dat ik tot 9 jaar geleden onbewust, automatisch, altijd vanuit een overlevingsstand mijn leven heb geleefd, in volledige inconsistentie met alles, maar vooral met mezelf, boos op de wereld, op mensen omdat ze zich niet gedroegen zoals ik wilde. Ze gaven me niet wat ik nodig had, ik was pessimistisch, ik was altijd aan het klagen, gaf anderen de schuld en natuurlijk had ik altijd of bijna altijd gelijk. Ik was vaak moe van de schijnbare zinloosheid van het leven, het saaie en monotone ritme, altijd gefrustreerd.

Ik had alles: een perfecte echtgenoot, een geweldige zoon, een fantastisch huis, een goede auto, veel geld waarmee we droomreizen konden maken, alles konden we krijgen wat we wilden, kortom, het ontbrak mij aan niets, maar ik voelde me leeg van binnen en het ergste is dat ik niet wist hoe ik de oorzaak van deze malaise kon identificeren. Waar zocht ik naar en wat kon ik niet vinden? Altijd zoeken, zoeken … wat vermoeiend, wat een uitputting deze zoektocht.

Laten we zeggen dat ik doelloos door het leven ging, dat ik ergens was zonder echt te leven, op de passagiersstoel zat, de verwachtingen van anderen leefde, de dromen van anderen, maar niet de mijne. Te midden van al dat vacuüm waarin ik mij bevond waren er echter momenten waarop ik een onbeschrijflijke innerlijke pijn voelde, een enorme leegte, een verlangen om te veranderen, om iets anders te doen, maar ik wist niet wat. Ik leefde vanuit de slachtofferrol, zo ligt de verantwoordelijkheid altijd bij de ander, maar nooit bij mij.

Vanaf deze dag begonnen er “toevalligheden” te gebeuren dat ik pas jaren later kon ontdekken dat het leven me al het pad wees dat ik moest volgen. Ik begon een zeer intense innerlijke zoektocht, ik moest alle fundamenten die mijn leven ondersteunden, absoluut allemaal, kwijt, ik moest veel moeilijkheden overwinnen, inclusief mijn eigen beperkingen en een nieuw Zelf bouwen.

Boeken van de grootste spirituele meesters vielen in mijn handen, kwantumfysica waar ik zoveel aan te danken heb kwam in mijn leven, ik ervoer nieuwe en verheven staten van bewustzijn waarmee ik moest toegeven dat we veel meer zijn dan een fysiek lichaam, ik kwam in contact met therapieën die mij tot dan toe totaal onbekend waren, ik trainde in verschillende holistische disciplines, ik volgde talrijke studies gericht op mijn persoonlijke en spirituele ontwikkeling.

Kortom, ik zou een eindeloze lijst kunnen opsommen van alles wat ik de afgelopen 9 jaar heb gedaan om te komen, om te vinden waar ik mijn hele leven naar op zoek was: mezelf, het volledige besef van wie ik werkelijk ben en niet in de laatste plaats de Het ware doel waarvoor ik hier ben, en dat is niets anders dan met mijn zandkorrel bij te dragen aan het verhogen van het bewustzijnsniveau van deze planeet, mensen zoals jij te begeleiden in het proces van persoonlijke en spirituele ontwikkeling zodat je verbinding maakt met je innerlijke kracht en leeft vanuit je essentie .

Het is geen gemakkelijke of snelle weg geweest. Er moet een prijs betaald worden, en ik heb er twee zeer hoge voor betaald, maar om eerlijk te zijn, dit is het grootste geschenk dat het leven me heeft gegeven en daarvoor ben ik en zal ik eeuwig dankbaar zijn. Niet alleen aan het leven, maar ook aan mijn man want toen hij deze wereld verliet, op dat moment gaf hij me de grootste teken van liefde die kan worden gegeven: hij gaf me vleugels zodat ik hoog, heel hoog kan vliegen. En dit is wat ik ben en zal blijven doen.

Als ik in een paar woorden zou moeten samenvatten waar mijn grote transformatie uit bestaat, zou het zijn dat ik me volledig bewust ben geworden dat ik de enige ben die verantwoordelijk is voor alles, absoluut alles wat er in mijn leven gebeurt. Dit kwantumwereldvisie geeft me de kracht om alles te creëren wat ik wil, me uit de slachtofferrol te halen en verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen leven. Maar ik heb nog veel meer geleerd, ik heb geleerd hoe mijn mind werkt en hoe ik die kan beheersen, ik heb geleerd niet te oordelen, en het allerbelangrijkste: ik heb geleerd om van mezelf te houden.

Kortom, wat heb ik veel geleerd! Hoeveel heeft het leven mij gegeven! En voor dit alles kan ik alleen maar zeggen: BEDANKT.